Posted by 
Γράφει ο Ολύμπιος Ράπτης
Απαντώντας όπως στο αξέχαστο ερώτημα «και τι έκαναν ποτέ οι Ρωμαίοι για εμάς;», ξεκινάμε: «Τίποτα απολύτως!».
Τίποτα απολύτως…, αν εξαιρέσουμε το ότι τρόφιμα και φάρμακα παραμένουν διαθέσιμα χάριν στην Κοινή Αγορά και την απόφαση να ανοιχτούν ειδικές δια-συνοριακές λωρίδες κυκλοφορίας για εμπορεύματα. Στον κομμουνισμό, τα ράφια ήταν άδεια και χωρίς πανδημία – ακόμα και ο ευρωβουλευτής Παπαδημούλης θα έγνεφε συγκαταβατικά (ελπίζουμε).
Είναι και ότι η νομοθεσία προστασίας της δημόσιας υγείας στην Ε.Ε. δεν επιτρέπει την λειτουργία υπαίθριων αγορών όπως αυτές που συναντούνται στην Κίνα και στην Ασία γενικότερα (και όχι μόνο).
Ας δεχθούμε επίσης ότι η Ε.Ε. είναι η μεγαλύτερη πάροχος αναπτυξιακής βοήθειας παγκοσμίως και επίσης ο προνομιακός εμπορικός εταίρος για τις πλέον φτωχές χώρες του πλανήτη διατηρώντας πολιτική μηδενικών δασμών και ποσοστώσεων (“everything but arms”).
Αν εξαιρέσουμε λοιπόν την Κοινή Αγορά και την προστασία της δημόσιας υγείας στο εσωτερικό και την ανθρωπιστική και οικονομική στήριξη των πλέον φτωχών χωρών του εξωτερικού, που τα έκανε ούτως ή άλλως εδώ και δεκαετίες, τι έκανε η Ε.Ε. συγκεκριμένα για τον κορωνοϊό;
Εντάξει, εντάξει, έκλεισαν και τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε. και έτσι αναγκάστηκε να κλείσει και τα σύνορα της και η Τουρκία αφήνοντας μόνους τους ακροαριστερούς να διαδηλώνουν για ανοικτά σύνορα.
Να δεχθούμε επίσης ότι οι αυξημένες δημόσιες δαπάνες για την δημόσια υγεία και την στήριξη της οικονομίας δεν θα προσμετρώνται στα ελλείμματα και ότι η ΕΚΤ «κάνει ό,τι χρειαστεί» μέσω νέου προγράμματος ύψους 750 δις ευρώ στο οποίο κατ’εξαίρεση περιλαμβάνονται και τα ελληνικά ομόλογα!
«Γιατρούς και βοήθεια όμως έστειλαν η Κούβα και η Βενεζουέλα, που είναι η αλληλεγγύη της Ε.Ε.;», αναρωτιούνται οι αριστεροί. Αναρωτιόμαστε ωστόσο πως θα αντιδρούσαν αν η Ελλάδα έστελνε αύριο μερικές δεκάδες χιλιάδες γιατρούς του ΕΣΥ στο εξωτερικό προκειμένου και αυτοί να έχουν καλύτερες απολαβές και να προβάλλει την εικόνα της φτωχιάς πλην αλληλέγγυας χώρας; Ας είμαστε ειλικρινείς. Η Κούβα δεν εξάγει αλληλεγγύη και αλτρουισμό από το περίσσευμα της. Στην Κούβα, άλλες ιατρικές παροχές έχουν οι τουρίστες με συνάλλαγμα και άλλες οι ντόπιοι. Οι γιατροί πληρώνονται με 20 δολλάρια/μήνα στο εσωτερικό αλλά πολλαπλάσια στο εξωτερικό (όπου και πολλοί αιτούνται τελικά άσυλο). Η Βενεζουέλα από την άλλη θα αντιμετωπίσει τον κορωνοϊό μόνη της γιατί δεν δέχθηκε ούτε καν το ΔΝΤ να βοηθήσει παρά τις εκκλήσεις του Μαδούρο για μόλις 5 δις δολλάρια! Τον καλό Σαμαρείτη τον θυμόμαστε όχι για τις καλές προθέσεις του αλλά γιατί είχε χρήματα να βοηθήσει τον πλησίον του, έλεγε η Μ. Θάτσερ.
Και καθώς οι alt-right αντιευρωπαϊστές και οι αριστεροί καταμετρούν τις «εξαιρέσεις» που…επιβεβαιώνουν τον αρχικό συλλογισμό τους ότι «κατά τα άλλα η Ε.Ε. δεν έκανε τίποτα», από κάπου ακούγεται τέλος και ότι η Ε.Ε. δεν κάνει περισσότερα γιατί, αντιθέτως με τις ΗΠΑ (βλ. Medicare), η Υγεία, ως σύστημα και ως ύψος δαπανών, είναι αποκλειστικά εθνική αρμοδιότητα. Το αν θα ξοδεύουμε διπλάσια για φαρμακευτική δαπάνη από το Βέλγιο όπως προ μνημονίων, το αν θα διορίζουμε ιδιοκτήτες βουλκανιζατέρ ως διοικητές νοσοκομείων, το εάν αντιθέτως θα αποκεντρώσουμε και απελευθερώσουμε το σύστημα δημόσιας υγείας στα πρότυπα άλλων χωρών της Ε.Ε., αλλά και γενικότερα το πως θα στηρίξουμε τον ιδιωτικό τομέα έναντι του κρατισμού δεν είναι δουλειά της Ε.Ε.